List - asertywność

Nie bardzo radzę sobie w pracy. Nie jestem osobą asertywną. Nigdy nie byłam. Dotychczas jednak pracowałam w miejscach, w których brak asertywności aż tak bardzo mi nie przeszkadzał. Od roku pracuję z ludźmi, którzy niestety notorycznie wykorzystują moją nieumiejętność powiedzenia: „Nie”. Ja natomiast nie potrafię odmówić wykonania zadań, które nawet nie leżą w mojej kompetencji, ponieważ boję się utraty pracy. W związku z tym siedzę w pracy nawet po 12 godzin dziennie. Po powrocie do domu nie mam już sił na rozmowę z dziećmi. Jest mi strasznie smutno, że ludzie potrafią być tak bezwzględni. Widząc słabszego od siebie, natychmiast reagują eksponowaniem swojej wyższości. Być może jest to kwestia ludzkiej wrażliwości, a raczej jej braku. Nie wiem. W każdym razie absolutnie sobie z tym nie radzę. Idąc do pracy, denerwuję się, czym znowu mnie zawalą. Nie mogę nawet niczego zaplanować, choćby wizyty u lekarza, ponieważ nigdy nie wiem, o której godzinie skończę pracę.

Trudno mi stawiać granice innym ludziom, obawiam się jak zareagują na moje prawdziwe emocje, nie zawsze oznaczające serdeczność i radość. Zastanawiam się czy odsłonić się i być w końcu sobą czy skrywać się  za maską „sztuczności” w której jednocześnie odnajduję swój azyl i więzienie- kiedy nadejdzie moment, że uznam swoje emocje za ważne i przestanę myśleć o innych.
Przytoczone słowa obrazują trudności, które przeżywamy w relacjach interpersonalnych, kiedy nie wyrażamy wprost naszych uczuć, opinii i przekonań. Tematyka określana asertywnością dotyczy bardzo ważnych aspektów naszego życia. Można ją zgłębić i się jej nauczyć np. przez aktywne uczestnictwo w warsztatach psycho-edukacyjnych. Jeśli jednak nasz „brak asertywności” jest dla nas dużym dyskomfortem i cierpieniem należy skorzystać z pomocy psychoterapeuty by wspólnie z nim rozpocząć pracę nad poprawą jakości swojego życia.